Mucho Gusto

 Aangename kennismaking. Een uitdrukking met zowel weinig als veel betekenis. Ik wil je wel leren kennen, ik wil mezelf openstellen, maar loop vast. Dan zeg ik maar, aangename kennismaking en ben ik er snel vanaf. Is er een reden dat ik weinig connectie vind met leeftijdsgenoten, collega's, mensen uit mijn verleden? Is de kennismaking aangenaam? Of toch eerder vreemd? 

Eigenlijk wil ik vooral starten met mezelf voor te stellen, maar dan toch weer niet. Voorstellen is openstellen, is kwetsbaar zijn. Kut. Hier kan je geen rode kaken zien, dus ga ik er maar voor. 

Josie, 27 jaar, Vlaams, ingewikkeld gezin, een nog ingewikkeldere moeder. Die ingewikkelde moeder is de reden dat ik met deze blog start. Voornamelijk als dagboek voor mezelf, en eenieder die zich kan vinden in de dingen die ik meemaak. Tegen hen zeg ik met plezier, aangename kennismaking, of toch niet? Want dan moet ik me kwetsbaar opstellen. 

Deze blog begint vrij impulsief, al voel ik vrij snel dat dit misschien wel een hulp kan zijn om mijn 'mentale' gemoederen te bedaren. Ik moet mijn gevoelens van mij afschrijven, zit met zoveel vraagtekens, gekke situaties en kan de boom in mijn eigen gedachten niet meer zien. Misschien brengt deze blog daar wat verandering in, althans dat is mijn doel. Een vaag doel, maar niet onrealistisch. Het doel wordt hoogstwaarschijnlijk verder ontwikkeld, blijft niet gelijk, ach. Moet het allemaal zo afgebakend zijn? Ik wil me gewoon beter voelen in de relatie met mijn moeder, maar hoe meer informatie ik vind, hoe ouder ik word, denk ik zo stilaan dat daar weinig verandering in kan komen. 

Dit gaat mij al te diep voor een eerste kennismaking.

Aangename kennismaking, wie ben jij? 

X Josie