DTR

Relaties. Een ruim onderwerp. Zeker bij ons moeder. Het is zo'n ruim onderwerp dat ik echt even niet goed weet waar ik begin. Bij het begin? Papa? Of nee, haar eerste liefde? Het enige wat ik over haar eerste liefde kan vertellen is die keer dat ze me meenam om naar het toneel te gaan kijken. In dat toneel speelde 'toevallig' haar eerste liefde mee. Nu ik erover nadenk, toch ook raar om met je puberdochter het halve land door te rijden om naar een amateurtoneelstuk van je eerste liefde te gaan kijken? Of ben ik mis? 

Hoeveel relaties ze ondertussen al gehad heeft, weet ik niet. Zij weet het ook niet. Niet zo erg, maar ze zet altijd zoveel druk op haar relaties en betrekt haar kinderen in haar emotionele rollercoaster. 

Recent eindigde haar relatie met Dominiek (fictieve naam), ze zijn amper 6 maand samen geweest. Voor mama is dat lang. Om de één of andere reden wilt moeder altijd vrienden blijven met haar exen. Zo zijn vele van haar allerbeste vrienden, exen van haar. Dominiek was niet in de stemming om vrienden te blijven, dat was duidelijk. Plots werd ze dan best friends met zijn broer. Heel raar. Ze gingen zelfs samen op weekend, samen op uitstap en heel de zomerreis naar Rome kocht ze allerlei souvenirs voor zijn broer. Iets voor haar kinderen, vrienden die ze al langer kent of andere familie was financieel niet haalbaar. Ze bleef die vriendschap in takt houden tot Dominiek haar weer wat kon accepteren als vriendin. Heel die tijd geeft ze niet toe dat ze best friends is met zijn broer voor hem. Of wilde ze het niet toegeven, toch niet aan mij. Ek half uur dat ik haar zag, moest ze toch wel eens zeggen wat voor ne mutten Dominiek was, Dominiek is ne mutten. Ook op weekend met gezin, maanden nadat haar relatie gedaan met Dominiek voorbij was, zei ze op random momenten: Dominiek is ne mutten. Het kon aan de ontbijttafel zijn, in het zwembad, 's avonds tijdens de aperitief,.. uit het niets. Zolang wij maar hetzelfde dachten over hem als zij, dan was ze gelukkig. Zolang ze haar kinderen maar had om haar te steunen, dan was ze gelukkig. Ze heeft ondertussen langer ldvd gehad dan dat haar relatie geduurd heeft. Gezond is anders. 

Je zou denken, praat met je moeder, wijs haar op haar gedrag, steun haar tijdens haar liefdesverdriet. Ja, in het begin doe je dat. Maar als je merkt dat ze niet luistert, niet eerlijk is (misschien ook niet naar zichzelf), ja dan weet je na een tijdje ook niet meer wat te doen. Ik probeerde haar te helpen, haar inzicht te geven, tevergeefs. Nu bijna twee jaar na de feiten zou ze nog over hem praten, meestal negatief. Hoe hij niet goed bezig is, hoe hij slechte vrienden heeft. En O ja, voor nieuwjaar heeft ze opnieuw een cadeau voor de broer van Dominiek, dat viert ze bij hem. 

Niet alleen heeft ze een obsessie om vrienden te blijven met haar exen, ze blijft ook op de één of andere manier contact houden met de exen van haar kinderen. Zelfs al zijn die relaties uit de puberteit. Ze blijft hartjes en bemoedigende woorden schrijven onder de foto's die ze posten op sociale media. Tijdens de relatie toont ze op dezelfde manier liefde aan haar schoonkinderen als aan haar kinderen, mooi zou je denken. Niets mis mee. Nee, niets mis mee. Daardoor ga je wel gaan twijfelen over haar liefde voor haar eigen kinderen. Wat is echt? Het kan toch niet zijn dat je na één ontmoeting je schoonkind al even graag ziet als je eigen kind. Toch behandelt zij ze zo. Dat zorgt er misschien wel nog het meest voor dat ik het gevoel heb dat moeder fake is, of toch zo overkomt. In de blog die ik schreef over papa, vermeld ik dat moeder altijd love youuu! zegt, telkens als ik haar zie. Dat is ook wat ze meteen zegt tegen haar - ook kersverse- schoonkinderen. Ze zijn meteen welkom in de familie. Welke waarde heeft haar 'love you' dan nog als ze dat meteen zegt tegen iedereen die in haar leven komt en soms een week later de persoon nooit meer wilt zien en zelfs disgusted is door hen. 

Moeder, emotioneel veel woorden, weinig daden. Papa weinig woorden, veel daden. 

Ze heeft me ook vaak om relatie-advies gevraagd. Klinkt wel fijn, hé? Een moeder die mijn advies vraagt. Vele anderen zouden denken, 'wa zit gij nu te zeveren. Mijn moeder wilde zelfs niet luisteren naar mijn advies'. Ze mocht dan wel mijn advies vragen, ter harte nemen deed ze niet. Ik beschrijf het hier als relatie-advies, maar eigenlijk ging het meer om mannenadvies, haar fuckbuddies, 'speelvriendjes' zoals zij ze toendertijd noemde. Eén van haar speelvriendjes was zelfs een vader van één van de vrienden van mijn jongste broer. Vanaf m'n 15 jaar werd ik door haar betrokken in haar seksleven en wilde ze advies, ofja, haar verhaal kwijt, gezien mijn advies niet veel deed met haar. Achteraf gezien lijkt het wel alsof ze wilde opscheppen met de vele mannen die in haar bed passeren voor hun plezier. Hangt dit vast aan maternal envy? Was het echt opscheppen? Zoek ik het te ver? Was ze gewoon te naïef? Ze wilde altijd meer een beste vriendin met me zijn, dan een moeder. Misschien was het eerder daarom dat ze zo'n zaken met me deelde. 

Ze had ook seks voor geld. Rijke getrouwde man, waarvan ze een grote som geld kreeg om na de feiten te gaan shoppen. Met trots toonde ze dan aan mij wat ze met zijn geld had gekocht, voor zichzelf uiteraard. Ze had het precies niet door, maar eigenlijk prostitueerde ze zichzelf én toonde ze daarna met trots aan haar tienerdochter wat ze met haar seksgeld gekocht had. Ik vroeg haar ooit eens of ze dat niet jammer vind dat ze door die rijke 'weldoener' behandelt werd (of wordt?) als minnares. Ze had amper door dat ze in die situatie ook een minnares in een huwelijk was. Ze vond het vooral leuk dat ze dan kon gaan shoppen, met zijn geld. Aansluitend bij deze anekdote, heb ik ook de bedenking dat ze niet móest gaan shoppen met zijn geld, ze kon het ook gewoon houden en gebruiken om.. misschien wat deftig eten te kopen voor je kinderen, de verwarming eindelijk wat hoger te zetten, boodschappen, benodigdheden in huis, kledij of schoenen voor je kinderen,... genoeg andere dingen die je kan gebruiken als alleenstaande financieel minder sterke moeder. Het ging soms over meer dan €1.000. Maar nee, ze spendeerde de bedragen het liefst van al aan kleren en schoenen, voor zichzelf. 

Na haar ervaringen in verschillende relaties, zou je denken dat ze ondertussen een relatie-expert is. Het tegendeel is waar. Een relatie aangaan met iemand moet háár iets opleveren. Wat zij de ander te bieden heeft, daar staat ze niet echt bij stil. Of toch? 

X Josie