Moeder in een rol?

Een moeder in je leven hebben betekent veel. Een goeie moeder, dan toch. Maar, wat is een goede moeder? Iemand die je leert omgaan met de dingen die op je pad komen in het leven? Iemand waartegen je alles kunt zeggen? Iemand die je steunt en helpt, zonder iets terug te verwachten? Iemand die je helpt ontplooien om de mens te komen die je bent? Iemand die je helpt omgaan met emoties?..?

Als ik kijk hoe mijn broers en ik zijn uitgegroeid denk ik soms dat ze het dan toch niet zo slecht heeft gedaan, als moeder. Ik vind ons alle vier sterke karakters, matuur, intelligent,.. Je zou amper geloven dat onze karakters zijn voortgekomen uit haar opvoeding (ook al heeft iedereen zijn werkpunten). Iemand zei me ooit dat kinderen die snel matuur zijn, vaak diegene zijn die in hun opgroeien de zorg voor een ouder hebben moeten opnemen (niet per se lichamelijk, ook emotioneel). Ik moet zeggen, in ons geval kan dat wel kloppen. Los daarvan, wil ik het even hebben over je rol als moeder. Wat betekent het om een moeder te zijn? 

Moeder wilde altijd meer een vriendin dan een moeder zijn. Ze vertelde over haar seksleven en over haar relaties, maar kon het niet op een moeder-manier doen. Het was alsof een goede vriendin zou vertellen over haar relatie- en seksleven. Ondertussen heb ik er zelf een soort afkeer van gekregen en wil ik er met iedereen, behalve zij, over spreken. Dat ligt misschien aan mij. 

Er waren veel momenten in mijn leven waarop ik een moederfiguur heb gemist. Een eerste bh kopen, mijn eerste maandstonden, mijn 'relaties' en problemen met jongens, basic lichaamsverzorging (ontharing, gezichtsverzorging, ..),... Er zijn een aantal dingen die je als dochter anders ervaart dan als zoon, denk ik. Ik ben een dochter, ik weet niet wat mijn broers gemist hebben. Wat ik wél weet is dat ik er soms naar snakte om mijn moeder meer in een moederrol te zien. Ik heb veel op eigen houtje moeten ontdekken. 

Ik kreeg mijn allereerste bh op kerstmis van mijn stief-grootouders. Je moet maar 12 jaar zijn en je eerste bh OOIT uitpakken in een kerstcadeau, waar de hele (stief-)familie op zit te kijken en alles  gefilmd werd. Het mocht dan mijn meest gênantste moment ooit zijn, ik was er zóóóó blij mee. Ik had er nog nooit één gehad en was blij dat ik er op die manier dan toch eentje had. Ook het vervolg van mijn bh-ervaringen heeft moeder niet veel aan bijgedragen. Ik zat toen in het derde middelbaar (14 jaar). Ik droeg enkel de bh die ik twee jaar eerder voor Kerstmis had gekregen. In het derde middelbaar kwam ik in een klas vol meisjes terecht die al meer volgroeid waren dan mij. Ik leerde Elise kennen en bleef niet veel later regelmatig bij haar slapen. Elise had heel wat bh's die ze niet meer droeg omdat ze te klein waren geworden. Ik mocht haar oude bh's hebben. WAUW, ik denk niet dat ze ooit heeft beseft wat het voor mij heeft betekent, in positieve zin. Tot op vandaag één van de dingen die ik zéker anders ga doen als ik dochters zou hebben. sidenote: ze had het niet verteld aan háár moeder en heeft me, nadat haar moeder het ontdekt had, onder de bus gegooid. Ik had ze volgens haar gestolen, waarna haar moeder contact opnam met de mijne. Dat terzijde.. Ik denk dat ik voor het eerst met moeder om bh's ben gegaan toen ik een jaar of 17 was. Zelfs toen kon ze het niet laten om toch weer een opmerking te maken 'amai, straks ga je nog grotere borsten krijgen dan mij.' Bedankt, moeder. 

Waar ze dan wel relatief goed in was, was alles met seks. De condooms lagen klaar op mijn kussen de eerste keer dat een vriendje bleef slapen én zodra ik een vriend had, was zij diegene die de anticonceptiepil geregeld heeft. Dat van die pil was fijn. De condooms vond ik minder leuk, maar dat kwam omdat ik toen al afkeer had van alles wat betreft sekspraat met haar omdat ze me al over haar seksleven vertelde sinds mijn jonge leeftijd. Bij haar draait alles rond seks. Als ik eens problemen had met een vriendje, zei ze vb. ge moet in seksstaking gaan, werkt bij mij ook altijd. Ze wilde zo graag mijn vriendin zijn, dat ze de kans heeft gemist om mijn moeder te zijn. Na een tijdje ga je gewoon niet meer naar haar met je problemen of bedenkingen. 

Mijn stiefmama is er ook nog. Zij deed haar uiterste best. Ze is heel wat jonger dan mijn papa en kwam plots in een gezin met drie kinderen terecht. Voor haar geen evidentie. Ik kon bij haar voor veel dingen terecht en ben haar heel dankbaar. Ze was niet perfect, is niet mijn moeder, maar ze heeft meer de moederrol op zich genomen dan mijn echte moeder. Als ik kijk hoe ze het nu met mijn jongste zus doet, de dochter van mijn papa en zij, is ze een zeer goede moeder. Het is logisch dat zij de leegte die ik voelde niet volledig kon opvullen. Ik denk dat alleen je échte moeder dat kan, als je geluk hebt. 

Er zijn dagen dat ik mijn stiefmama meer als een mama zie dan mijn eigen moeder. Ik voel me daar dan wel wat schuldig over. Ik wil uiten aan mijn stiefmama hoe graag ik ze heb als moeder en hoe ze veel betekent voor mij, maar het schuldgevoel zit in de weg. Iets waar ik mee moet leren leven, denk ik. Soms denk ik aan de toekomstige meter van mijn kinderen. Ik weet wie ik wil als meter, maar ga ik dat durven? Ga ik voor de gemakkelijke oplossing en kies ik gewoon iemand anders? 

Een goede moeder is voor iedereen anders. Ik weet alvast wat ik gemist heb en hoop dat ik een goede moeder kan zijn voor mijn kinderen, of toch een betere... 

X Josie